சிலப்பதிகாரம்- மனையறம் படுத்த காதை

 சிலப்பதிகாரம்- மனையறம் படுத்த காதை

எழுநிலை மாடத்தின் பள்ளிக் கட்டிலின் மீது கோவலனும் கண்ணகியும் வீற்றிருத்தல்

உரைசால் சிறப்பின், அரைசு விழை திருவின்,

பரதர் மலிந்த, பயம் கெழு, மா நகர்-

முழங்கு கடல் ஞாலம் முழுவதும் வரினும்

வழங்கத் தவாஅ வளத்தது ஆகி,

அரும் பொருள் தரூஉம் விருந்தின் தேஎம்

ஒருங்கு தொக்கன்ன உடைப் பெரும் பண்டம்

கலத்தினும் காலினும் தருவனர் ஈட்ட:

குலத்தில் குன்றாக் கொழுங் குடிச் செல்வர்,

உத்தர - குருவின் ஒப்பத் தோன்றிய

கய மலர்க் கண்ணியும் காதல் கொழுநனும்

மயன் விதித்தன்ன மணிக் கால் அமளிமிசை,

நெடு நிலை மாடத்து இடை நிலத்து, இருந்துழி -       

விளக்கம்

புகார் நகரின் செல்வச் சிறப்பு:

 புகழும் செல்வமும் உடைய பரதர்கள் மிகுதியாக வாழும் பூம்புகார் நகரம், எல்லா பயன்களும் கொண்ட  மாநகரமாக விளங்கியது. உலகினர் எல்லோரும் ஒன்று கூடி வந்தாலும், அவர்கள் விரும்பும் விருந்தினைச் சலிப்பின்றி அள்ளி வழங்கும் வளம் உடையது. கடல் வழியாகவும், தரை வழியாகவும் வாணிபம் செய்து, அரும்பொருட்கள் ஆயிரமாயிரம் கொண்டு வந்து குவிக்கின்ற, செல்வச் செழுமையுடைவர்களாக அங்கிருந்த வாணிகர்கள் திகழ்ந்தனர். அத்தகைய செல்வத்தால், துருவ நட்சத்திரம் போன்று விளங்கிய கண்ணகியும், அவளுடைய கணவன் கோவலனும் தருமங்கள் பல செய்து வாழ்ந்தனர். அத்தகைய சிறப்புடைய தம்பதியர், அத்திருநகரில் எழுநிலை மாடமொன்றின்,நான்காம் மாடத்தில், மயனே செய்தது போன்ற அழகிய கால்களுடைய கட்டிலின் மேல் அமர்ந்திருந்தனர்.

தென்றலைக் கண்டு மகிழ்ந்து நிலா-முற்றம் போதல்

கழுநீர், ஆம்பல், முழுநெறிக் குவளை,

அரும்பு பொதி அவிழ்ந்த சுரும்பு இமிர் தாமரை,

வயல் பூ வாசம் அளைஇ; அயல் பூ

மேதகு தாழை விரியல் வெண் தோட்டு,

கோதை மாதவி, சண்பகப் பொதும்பர்,

தாது தேர்ந்து உண்டு; மாதர் வாள் முகத்துப்

புரி குழல் அளகத்துப் புகல் ஏக்கற்று;

திரிதரு சுரும்பொடு செவ்வி பார்த்து,

மாலைத் தாமத்து மணி நிரைத்து வகுத்

கோலச் சாளரக் குறுங் கண் நுழைந்து,

வண்டொடு புக்க மண வாய்த் தென்றல்

கண்டு, மகிழ்வு எய்தி, காதலின் சிறந்து,

விரை மலர் வாளியொடு வேனில் வீற்றிருக்கும்

நிரை நிலை மாடத்து அரமியம் ஏறி,  

விளக்கம்

தென்றல் வருகை:

செங்கழுநீர் மலர், ஆம்பல் மலர், குவளை மலர், தாமரை மலர், வயல்வெளி நீர்நிலை மலர்கள், தாழையின் விரிந்த வெண்ணிறப் பூவிதழ்கள், செண்பகச்சோலையில் அழகு மாலை போன்று இதழ்விரித்து மலர்ந்திருக்கும் குருக்கத்தி மலர்கள் ஆகியவற்றின் தாதினை எல்லாம் தேடிச் சென்று வாரி உண்டு, மகளிரின் சுருண்ட கூந்தலின் நறுமணம் நுகர்ந்திட வண்டுகள் சுழன்று திரிந்தன. அவ்வண்டுகளுடன், தென்றலும், தம்பதியர் வீட்டினுள், முத்து மணிகளால் அணிசெய்த சாலரமொன்றின் (கதவின்) வழியாக நுழைந்தது. தென்றலின் வரவைக்கண்ட கோவலனும் கண்ணகியும் மிகவும் மகிழ்ந்து, காதலின் மிகுதியால் இணைந்திட விரும்பி, மன்மதன் வீற்றிருக்கும், தம் எழுநிலை மாடத்தின் நிலா முற்றத்துக்கு ஏறிச் சென்றனர்.   

இருவரும் இன்புற்றிருத்தல்

சுரும்பு உணக் கிடந்த நறும் பூஞ் சேக்கைக்

கரும்பும் வல்லியும் பெரும் தோள் எழுதி,

முதிர் கடல் ஞாலம் முழுவதும் விளக்கும்

கதிர் ஒருங்கு இருந்த காட்சி போல,

வண்டு வாய் திறப்ப, நெடு நிலா விரிந்த

வெண் தோட்டு மல்லிகை விரியல் மாலையொடு

கழுநீர்ப் பிணையல் முழுநெறி பிறழ,

தாரும் மாலையும் மயங்கி, கையற்று,

தீராக் காதலின் திரு முகம் நோக்கி,

கோவலன் கூறும் ஓர் குறியாக் கட்டுரை

விளக்கம்

தம்பதியர் இன்புற்றிருத்தல்:

     வாசனைப் பூம்படுக்கையின் மேல் கோவலனும், கண்ணகியும் சென்று அமர்ந்தனர். கோவலன் கண்ணகியின் பெரிய தோள்களில், வரிக்கோலமாய்க் கரும்பையும், வல்லிகொடியையும் எழுதினான். இந்த காட்சி, உலகம் முழுவதையும், தம் கதிர்களால் ஒளியேற்றுகின்ற சூரியனும், சந்திரனும் ஒன்று சேர்ந்து இருந்ததைப் போல இருந்தது. மல்லிகைப் பூக்களால் தொடுத்த மாலையினைக் கண்ணகி அணிந்திருந்தாள். கோவலன், செங்கழுநீர் மாலையினை அணிந்திருந்தான். இருவர் மார்பிலும் இருந்த மாலைகள், தம்முள் கலந்து மயங்கின. அந்நிலையில் தழுவியிருந்த கைகளைச் சற்றே தளர்த்தவனாக, ஆராத காதலுடன், தன் மனைவியின் முகத்தைக் கோவலன் நோக்கினான். அவள் நலனைப் பாராட்டத் தொடங்கினான்.

கண்ணகியின் நலத்தைக் கோவலன் பாராட்டுதல்

குழவித் திங்கள் இமையவர் ஏத்த

அழகொடு முடித்த அருமைத்து ஆயினும்,

உரிதின் நின்னோடு உடன் பிறப்பு உண்மையின்,

பெரியோன் தருக - திரு நுதல் ஆக என:

அடையார் முனை அகத்து அமர் மேம்படுநர்க்குப்

படை வழங்குவது ஓர் பண்பு உண்டு ஆகலின்,

உருவிலாளன் ஒரு பெரும் கருப்பு வில்

இரு கரும் புருவம் ஆக வீக்க:

மூவா மருந்தின் முன்னர்த் தோன்றலின்,

தேவர் கோமான் தெய்வக் காவல் -

படை நினக்கு அளிக்க - அதன் இடை நினக்கு இடை என:

அறுமுக ஒருவன் ஓர் பெறும் முறை இன்றியும்,

இறும் முறை காணும் இயல்பினின் அன்றே -

அம் சுடர் நெடு வேல் ஒன்றும் நின் முகத்துச்

செங் கடை மழைக் கண் இரண்டா ஈத்தது    

விளக்கம்

கண்ணகியின் நலம் பாராட்டல்:

• இளம்பிறையானது, சிவபெருமானின் சடைமேல் இருக்கும் பெருமையினை உடையது. ஆனால் அது, திருமகளான உன்னுடன் பாற்கடலில் பிறந்ததால், அது உனக்கே உரியது என இறைவன், அதனை உன் நெற்றியாகத் தந்தானோ?
• போர்க்களத்தில் தம்மை எதிர்க்கும் பகைவர்க்கு, படைகலங்கள் வழங்கிப் போர் புரிய சொல்லும் ஒரு முறை உண்டு. அதைப்போலவே மன்மதன் தானும் தம் கரும்புவில்லை, உன் இரு புருவங்களாகத் தந்தானோ?
• தேவருண்ணும் அமிழ்தத்திற்கு முன்னே பிறந்த இலக்குமி நீ என்பதால், இந்திரன் தன் கையில் கொண்ட வச்சிரப்படையை உன் இடையாகத் தந்தானோ?
• ஆறுமுகம் கொண்ட  முருகன் என்னுடன் போர் புரிய வேண்டிய அவசியமில்லை. அப்படி இருந்தும், உன்னைக் கண்டு நான் துன்புற வேண்டும் என்பதற்காக, தன் அழகிய வேலை, உன் இரு கண்களாகத் தந்தானோ?

கண்ணகியைப் புகழ்தல்

மா இரும் பீலி, மணி நிற மஞ்ஞை, நின்

சாயற்கு இடைந்து, தண் கான் அடையவும்;

அன்னம், நல் - நுதல்! மெல் நடைக்கு அழிந்து,

நல் நீர்ப் பண்ணை நளி மலர்ச் செறியவும்;

அளிய - தாமே, சிறு பசுங் கிளியே -

குழலும், யாழும், அமிழ்தும் குழைத்த நின்

மழலைக் கிளவிக்கு வருந்தின ஆகியும்,

மட நடை மாது! நின் மலர்க் கையின் நீங்காது

உடன் உறைவு மரீஇ ஒருவா ஆயின:   

விளக்கம்

சாயல், நடை, பேச்சு:

• கரிய பெரிய தோகை உடைய, நீல நிறம் கொண்ட மயில், உன் அழகிய சாயலுக்கு அஞ்சி தோற்றுக் காட்டுக்குள் சென்று அடைந்து விட்டது!
• அன்னம், உன் மென்மையான நடைக்கு அஞ்சி செயலிழந்து, வயல்களிடையே மலர்ந்திருக்கும் மலர்களிலே சென்று ஒளிந்து கொண்டது!
• உன் மொழிக்கு சிறிய கிளி தோற்றுப் போய்விட்டது. குழலிசையோடு, யாழிசையோடு அமிழ்தமும் குழைத்தாற்போன்ற உன் மழலை பேச்சிற்கு அவை வருந்தி சோர்ந்தன.
• எனினும் மென்னடையினை உடைய மாதரசியே! உன் பேச்சின் இனிமையைத் தாமும் கற்பதற்காக, உன்னுடனேயே தங்கி, உன்னை வெறுத்துப் பிரிந்து போகாமல் இருகின்றன.

 நலம் பாராட்டல்

நறு மலர்க் கோதை! நின் நலம் பாராட்டுநர்

மறு இல் மங்கல அணியே அன்றியும்,

பிறிது அணி அணியப் பெற்றதை எவன்கொல்?

பல் இருங் கூந்தல் சில் மலர் அன்றியும்,

எல் அவிழ் மாலையொடு என் உற்றனர்கொல்?

நான நல் அகில் நறும் புகை அன்றியும்,

மான் மதச் சாந்தொடு வந்ததை எவன்கொல்?

திரு முலைத் தடத்திடைத் தொய்யில் அன்றியும்,

ஒரு காழ் முத்தமொடு உற்றதை எவன்கொல்?

திங்கள் முத்து அரும்பவும், சிறுகு இடை வருந்தவும்

இங்கு இவை அணிந்தனர்; என் உற்றனர்கொல்

விளக்கம்

அணிகலன்கள் வேண்டுமோ!

• நறுமண மலரினை சூடிய கோதையே! உன்னைப் புனைந்து அழகு செய்யும் மகளிர், உன் இயற்கை அழகு இருக்க, உன் மாங்கல்ய அணி மேலும் அழகு சேர்த்திருக்க, இன்னும் பல அணிகலன்களை உனக்கு அணிவித்தது ஏன்?
• உன் கருங்கூந்தலுக்குச் சில மலர்கள் மட்டும் சூட்டினால் போதும் என்றிருக்க, மாலையையும் சூட்டியிருக்கின்றனரே! அம்மாலையோடு அவர்களுக்கு என்ன உறவோ?
• உன் கூந்தலை மணமாக்க அகிற்புகையின் நறுமணமொன்றே போதும் என்றிருக்க, வாசனையூட்டுவதற்காகக் கஸ்தூரிக் குழம்பு கொண்டு வந்ததன் உள்நோக்கம் தான் என்ன? 
• அழகுத்திரு மார்புகளுக்கு அணி செய்திட, தீட்டிய கோலங்களே போதும் என்றிருக்க, முத்து வடம் கொணர்ந்தவர்க்கு, அதனுடன் உள்ள உரிமைதான் என்ன?
• நிலவு போன்ற உன் முகத்தில் முத்து முத்தாய் வியர்வை அரும்பிடவும், சிறிதான நின் இடை துவண்டு வருந்திடவும், மென்மேலும் உன் மீது அணிகலன்கள் பூட்டுகின்றனரே, இவர்களுக்கு என்னதான் நேர்ந்தது?     

காதல் மொழிகள்

மாசு அறு பொன்னே! வலம்புரி முத்தே!

காசு அறு விரையே! கரும்பே! தேனே!

அரும் பெறல் பாவாய்! ஆர் உயிர் மருந்தே!

பெருங்குடி வாணிகன் பெரு மட மகளே!

மலையிடைப் பிறவா மணியே என்கோ?

அலையிடைப் பிறவா அமிழ்தே என்கோ?

யாழிடைப் பிறவா? இசையே என்கோ?

தாழ் இருங் கூந்தல் தையால்! நின்னை’-என்று

உலவாக் கட்டுரை பல பாராட்டி,

தயங்கு இணர்க் கோதை - தன்னொடு தருக்கி,

வயங்கு இணர்த் தாரோன் மகிழ்ந்து செல்வுழி நாள் -  

விளக்கம்

போற்றிப் புகழ்தல்:

குற்றமற்ற பொன்னே! வலம்புரிச் சங்கிலே பிறந்த முத்து போன்றவளே! குற்றமற்ற மணப்பொருள் தரும் தெய்வ மணமே! இனிமையான கரும்பை போன்றவளே! தேனினும் இனிமையுடையவளே! பெறுவதற்கு அருமையான பாவையே! இன்னுயிர் காக்கும் மருந்தே! பெருங்குடி வணிகனின் பெருமை வாய்ந்த மகளே!

உன்னை, ‘மலையிடையிலே பிறவாத மணியே!’,என்று சொல்வேனோ? ‘அலையிடையே பிறவாத அமிழ்தமே!’,என்று சொல்வேனோ? ‘யாழிடையே பிறவாத இசையே!’,என்று சொல்வேனோ? நீண்டு தாழ்ந்த கருங்கூந்தல் உடைய பெண்ணே! நின்னை நான் எவ்வாறு பாராட்டுவேனோ?

கோவலனும் கண்ணகியும் நடத்திய இல்லறம்

வார் ஒலி கூந்தலைப் பேர் இயல் கிழத்தி

மறப்பு - அரும் கேண்மையோடு அறப் பரிசாரமும்,

விருந்து புறந்தரூஉம் பெரும் தண் வாழ்க்கையும்,

வேறுபடு திருவின் வீறு பெறக் காண,

உரிமைச் சுற்றமோடு ஒரு தனிப் புணர்க்க,

யாண்டு சில கழிந்தன, இல் பெருங்கிழமையின் -

காண் தகு சிறப்பின் கண்ணகி - தனக்கு - என். 

விளக்கம்

தனிமனை புகுதல்:

    இன்னும் பல முடிவில்லாத பாராட்டுகளை நவின்றான் கோவலன். பூமாலை அணிந்த கண்ணகியும், தாரினை அணிந்த கோவலனும் இன்பத்தில் திளைத்தனர். இவ்வாறு, கண்ணகியுடன் கோவலன் இல்லறம் நடத்தி வந்த அக்காலத்தில் ஒரு நாள், கோவலனின் அன்னை, தம்பதியர், சுற்றத்துடன் இணைந்து வாழ்தல்; துறவியரை பேணுதல்; விருந்தினரை உபசரித்தல் ஆகிய பெருமைகளுடன், இல்வாழ்க்கையும் சிறப்புப் பெற்று, மென்மேலும் பல்வேறு செல்வங்களும் பெற விரும்பி, அவர்களைத் தனிக் குடும்பமாக அமர்த்த எண்ணினாள். அவர்களுக்கு வேண்டிய வசதிகளுடனும், பணியாட்களுடனும், அவர்கள் தனிக் குடும்பம் நடத்த ஏற்பாடு செய்தார். தம்பதியரும், அவ்வாறே தனிமனை புகுந்து, இன்புற்று வாழ்ந்தனர். கண்ணகி பேணிய இல்லறப் பாங்கினை கண்டவர் பாராட்ட, ஆண்டுகள் சில கழிந்தன.

வெண்பா

தூமப் பணிகள் ஒன்றித் தோய்ந்தால் என, ஒருவார்

காமர் மனைவி எனக் கைகலந்து, நாமம்

தொலையாத இன்பம் எலாம் துன்னினார் - மண்மேல்

நிலையாமை கண்டவர் போல், நின்று.

விளக்கம்

வெண்பா

“உலக வாழ்கையில் நிலையாமை உறுதி” என்ற உண்மையை அறிந்தவர் போல,  தம்முள் பிரிதலின்றி இணைந்து இன்புற்று வாழ்ந்தனர்.  பாம்புகள் ஒன்றோடொன்று பிணைந்து தழுவிப் பிரியாது இருப்பது போலவும்,  காமனும் ரதியும் ஒருவரோடொருவர் பிரியாது தழுவி கிடந்தது போலவும், இன்பங்கள் முழுதும் துய்த்திடும் நோக்கில், மனம் ஒன்றிக் கலந்தவராக வாழ்ந்து வந்தனர்.