திருக்குறள் -நிலையாமை

 திருக்குறள் 

நிலையாமை- அதிகாரம்-34

குறள் 331:

நில்லாத வற்றை நிலையின என்றுணரும்

புல்லறி வாண்மை கடை.

குறள் விளக்கம்:

நிலைத்து நில்லாத பொருள்களை எல்லாம் நிலையானவை என்று எண்ணி மயங்குகின்ற இழிவான அறிவுடைமை மிகவும் தாழ்ந்ததாகும்.

குறள் 332:

கூத்தாட்டு அவைக்குழாத் தற்றே பெருஞ்செல்வம்

போக்கும் அதுவிளிந் தற்று.

குறள் விளக்கம்:

பெரும்பொருள் வந்தடைதல் கூத்தாடுமிடத்திலே கூட்டம் வந்து கூடுவதைப் போன்றதாகும். அது போய்விடுவதும் அக்கூட்டம் கலைவதைப் போன்றதே.

குறள் 333:

அற்கா இயல்பிற்றுச் செல்வம் அதுபெற்றால்

அற்குப ஆங்கே செயல். 

குறள் விளக்கம்:

நிலைத்து இராத தன்மையுடையது செல்வம்: அதனை ஒருவன் அடைந்தால். அது நிலைப்பதற்கான அறமான செயல்களை அப்போதே செய்ய வேண்டும்.

குறள் 334:

நாளென ஒன்றுபோற் காட்டி உயிரீரும் 

வாள்அது உணர்வார்ப் பெறின். 

குறள் விளக்கம்: 

வாழ்வை ஆராய்ந்து உண்மை உணர்பவரைப் பெற்றால், நாள் என்பது ஒரு கால அளவுபோலத் தன்னைக் காட்டி உயிரை அறுக்கும் வாள் என்பது விளங்கும்.

குறள் 335:

நாச்செற்று விக்குள்மேல் வாராமுன் நல்வினை 

மேற்சென்று செய்யப் படும். 

குறள் விளக்கம்: 

நாக்கு உள்ளே இழுத்துக்கொண்டு விக்குள் மேலாக எழுந்து வருவதற்கு முன்பாகவே, நல்ல செயல்களை விரைவாகச் செய்ய வேண்டும்.

குறள் 336:

நெருநல் உளனொருவன் இன்றில்லை என்னும் 

பெருமை உடைத்திவ் வுலகு. 

குறள் விளக்கம்: 

நேற்று இருந்த ஒருவன், இன்று இல்லை என்னும் நிலையாமையாகிய பெருமையை உடையதுதான் இந்த உலகம் ஆகும்.

குறள் 337:

ஒருபொழுதும் வாழ்வவது அறியார் கருதுப 

கோடியும் அல்ல பல. 

குறள் விளக்கம்: 

அடுத்த பொழுதில் உயிர் வாழும், வாழாது என்பதைத் தெரியாதவர்கள் நினைப்பது, கோடியும் அல்ல: அதன் மேலும் அளவற்ற பலவாகும்.

குறள் 338:

குடம்பை தனித்தொழியப் புட்பறந் தற்றே 

உடம்போடு உயிரிடை நட்பு. 

குறள் விளக்கம்: 

தான் இருந்த கூடானது தனித்துக் கிடக்கவும், பறவை பறந்து வெளியேறிப் போய்விட்டது போன்றதுதான் உடலோடு உயிருக்குள்ள தொடர்பு.

குறள் 339:

உறங்குவது போலும் சாக்காடு உறங்கி 

விழிப்பது போலும் பிறப்பு. 

குறள் விளக்கம்: 

ஒருவன் செயலில்லாமல் தூங்குவதைப் போன்றது சாக்காடு: அவன் மீண்டும் உறக்கத்திலிருந்து விழித்துக் கொள்வது போன்றதே பிறப்பு.

குறள் 340:

புக்கில் அமைந்தின்று கொல்லோ உடம்பினுள் 

துச்சில் இருந்த உயிர்க்கு. 

குறள் விளக்கம்: 

உடலினுள் ஒரு மூலையிலே குடியிருந்த உயிருக்கு, நிலையாக நுழைந்து துவங்கியிருப்பதற்குரிய தகுதிவாய்ந்த ஓர் இடம் அமையவில்லை போலும்.

-திருவள்ளுவர்