திருக்குறள்-இனியவை கூறல்

 திருக்குறள்

இனியவை கூறல்- அதிகாரம்-10

குறள் 91: 

இன்சொலால் ஈரம் அளைஇப் படிறுஇலவாம்

செம்பொருள் கண்டார்வாய்ச் சொல்.

குறள் விளக்கம்:

செம்மையான பொருளை அறிந்தவர்களின் வாய்ச் சொற்கள், இனிய சொற்களாய் அன்பு கலந்ததாய், வஞ்சம் இல்லாததாய் இருக்கும்.

குறள் 92: 

அகன்அமர்ந்து ஈதலின் நன்றே ணிகன்அமர்ந்து

இன்சொலன் ஆகப் பெறின்.

குறள் விளக்கம்:

அணிகமலர்ச்சியோடு இனிதாகச் சொல்லும் இயல்பும் பெற்றவனானால், அது அவன் மனமகிழ்ச்சியோடு கொடுக்கும் பொருளை விட நல்லதாகும்.

குறள் 93: 

முகத்தான் அமர்ந்து இனிது நோக்கி அகத்தானாம்

இன்சொ லினதே அறம்.

குறள் விளக்கம்:

முகத்தோற்றத்தால் விருப்பத்தோடு இனிமையாகப் பார்த்து, உள்ளத்திலிருந்து வரும் இனிய சொற்களையும் சொல்லும் அதுவே, அறமாகும்.

குறள் 94: 

துன்புறூஉம் துவ்வாமை இல்லாகும் யார் மாட்டும்

இன்புறூஉம் இன்சொ லவர்க்கு.

குறள் விளக்கம்:

எவரிடத்தும் இன்பம் உண்டாகத் தகுந்த இன்சொல்லைப் பேசுபவர்க்கு, துன்பத்தை மிகுதியாக்கும் வறுமையும் இல்லாமற் போகும்.

குறள் 95: 

பணிவுடையன் இன்சொலன் ஆதல் ஒருவற்கு

அணியல்ல மற்றுப் பிற.

குறள் விளக்கம்:

பணிவு உடையவனாகவும், இனிதாகச் சொல்பவனாகவும் ஆகுதல், ஒருவனுக்கு அணிகலனாகும்: பிறவெல்லாம் அணிகலன்கள்ஆகா.

குறள் 96: 

அல்லவை தேய அறம்பெருகும் நல்லவை

நாடி இனிய சொலின்.

குறள் விளக்கம்:

நன்மையானவைகளையே விரும்பி, இனிய சொற்களையும் சொல்லி வந்தால், அதனால் பாவங்கள் தேய்ந்து போக , அறம் வளர்ந்து பெருகும்.

குறள் 97: 

நயன்ஈன்று நன்றிபயக்கும் பயன்ஈன்று

பண்பின் தலைப்பிரியாச் சொல்.

குறள் விளக்கம்:

பிறர்க்கு நல்ல பயனைத் தந்து, நல்ல பண்பிலிருந்து ஒருசிறிதும் விலகாத சொற்கள், சொல்வானுக்கும், நன்மை தந்து உபகாரம் செய்யும்.

குறள் 98: 

சிறுமையுள் நீங்கிய இன்சொல் மறுமையும்

இம்மையும் இன்பம் தரும்.

குறள் விளக்கம்:

சிறுமையான எண்ணங்களில்லாத இனிய சொற்கள், மறுபிறவியிலும் இப்பிறவியிலும் ஒருவனுக்கு இன்பத்தைத் தரும்,

குறள் 99: 

இன்சொல் இனிதுஈன்றல் காண்பான் எவன்கொலோ

வன்சொல் வழங்கு வது.

குறள் விளக்கம்:

இனிய சொற்கள் தனக்கு மிகுந்த இன்பத்தைத் தருவதனைக் காண்பவன், கடுமையான சொற்களை வழங்குவது எந்தக் காரணத்தாலோ?

குறள் 100: 

இனிய உளவாக இன்னாத கூறல்

கனியருப்பக் காய்கவர்ந் தற்று.

குறள் விளக்கம்:

இனிய சொற்கள் இருக்கின்றபோது ஒருவன் இன்னாத சொற்களைக் கூறுதல், இனிய கனி இருக்கவும் காயைத் தின்பது போன்றதே.

-திருவள்ளுவர்