திருக்குறள்- புறங்கூறாமை

 திருக்குறள்

புறங்கூறாமை- அதிகாரம்–19

குறள் 181: 

அறங்கூறான் அல்ல செயினும் ஒருவன்

புறங்கூறான் என்றல் இனிது.

குறள் விளக்கம்:

அறத்தைப்பற்றி வாயாலும், சொல்லாதவனாய் ஒருவன் தீய செயல்களையே செய்து வந்தாலும்,' அவன் பிறனைப் பழித்துப் புறங்கூறாதவன் ' என்பது இனிதாகும்.

குறள் 182: 

அறனழீ அல்லவை செய்தலின் தீதே

புறனழீஇப் பொய்த்து நகை.

குறள் விளக்கம்:

அறத்தையே அழித்துத் தீமைகளைச் செய்து வருவதைக் காட்டிலும், இல்லாதபோது ஒருவனைப் பழித்துப் பேசி, நேரில் பொய்யாகச் சிரிப்பது தீமையாகும்.

குறள் 183: 

புறங்கூறிப் பொய்த்துயிர் வாழ்தலின் சாதல்

அறங்கூறும் ஆக்கம் தரும்.

குறள் விளக்கம்:

பிறர் இல்லாதபோது அவரைப் புறங்கூறிப் பொய்யாக நடந்து உயிர் வாழ்தலை விட, இறந்து போதல், அறநூல்கள் சொல்லும் ஆக்கத்தைத் தரும்.

குறள் 184: 

கண்நின்று கண்ணறச் சொல்லினும் சொல்லற்க

முன்இன்று பின்நோக்காச் சொல்.

குறள் விளக்கம்:

நேரில் நின்று இரக்கம் இல்லாமல் கடுமையாகப் பேசினாலும் பேசுக ; நேரில் இல்லாதபோது, பின்விளைவைக் கருதாமல் எந்தப் பழியையும் எடுத்துச் சொல்லக் கூடாது.

குறள் 185: 

அறம்சொல்லும் நெஞ்சத்தான் அன்மை புறஞ்சொல்லும்

புன்மையால காணப் படும்.

குறள் விளக்கம்:

அறநூல்கள் கூறும் உள்ளமுள்ளவனாக ஒருவன் இல்லாத தன்மையினை, அவன் புறங்கூறுகின்றதால் அந்த இழிசெயலால் தெளிவாக அறியலாகும்.

குறள் 186: 

பிறன்பழி கூறுவான் தன்பழி யுள்ளும்

திறன் தெரிந்து கூறப் படும்.

குறள் விளக்கம்:

பிறனைப் பின்னால் பழித்துப் பேசுபவன், அவனுடைய பழிச் செயல்களுக் குள்ளும் இழிவானதைத் தெரிந்தெடுத்துக் கூறிப் பிறரால் மிகவும் பழிக்கப்படுவான்.

குறள் 187: 

பகச்சொல்லிக் கேளிர்ப் பிரிப்பர் நகச்சொல்லி

நட்பாடல் தேற்றா தவர்.

குறள் விளக்கம்:

'மகிழ்ச்சியாகப் பேசி நட்பு கொள்ளுதல் நன்மை' என்று தெளியாதவரே, பிறர் தம்மைவிட்டு விலகுமாறு பழித்துப் பேசி, தமக்குள்ள நண்பரையும் பிரித்து விடுவர்.

குறள் 188: 

துள்ளியார் குற்றமும் தூற்றும் மரபினார்

என்னைகொல் ஏதிலார் மாட்டு.

குறள் விளக்கம்:

நெருங்கிய நட்பினரின் குற்றத்தையும் புறத்தே பேசித் தூற்றும் இயல்பினர், அயலாரிடத்து எப்படி மோசமாக நடந்து கொள்வார்களோ?

குறள் 189: 

அறன்நோக்கி ஆற்றுங்கொல் வையம் புறன் நோக்கிப்

புன்சொல் உரைப்பான் பொறை.

குறள் விளக்கம்:

ஒருவன் இல்லாததைப் பார்த்து, அவனைப் பற்றி இழிவான சொற்களை உரைப்பவனையும், அறத்தைக் கருதியேதான் உலகம் தாங்கிக் கொண்டிருக்கிறதோ?

குறள் 190: 

ஏதிலார் குற்றம்போல் தங்குற்றம் காண்கிற்பின்

தீதுண்டோ மன்னும் உயிர்க்கு.

குறள் விளக்கம்:

அயலாரின் குற்றங்களைக் காண்பது போலவே தம் குற்றங்களையும் காண்பாரானால், நிலைபெற்ற உயிர்கட்கு எத்தகைய தீமையும் உண்டாகுமோ?

-திருவள்ளுவர்