தமிழ் விடு தூது- மதுரை சொக்கநாதர் [151-160]

 

தமிழ் விடு தூது
[151-160]

151. 

இருந்தமிழே யுன்னா லிருந்தே னிமையோர் 

விருந்தமிழ்த மென்றாலும் வேண்டேன் - வருந்தினன்மால்

152. 

வெல்லானை தின்ற விளங்கனியா னேன்விரகக் 

கல்லானை தின்ற கரும்பானேன்.- நல்லவரைத்

153. 

தேடுநிழற் சிந்தனையிற் றேம்பினேன் வெம்பனியால் 

வாடிய செந்தா மரையொத்தேன் - ஓடமிசைக்

154. 

கொள்ளம்பூ தூர்வெள்ளக்கொள்ளைகடந் தாயென்மால் 

வெள்ளங் கடத்திவிட வேண்டாவோ - தள்ளென்று

155. 

மாறிட்ட சாக்கியரை வன்கழுவே றச்செய்தாய் 

சீறிட்ட வேளையது செய்யாயோ-நீறிட்டே

156. 

அங்கரும்பின் கூனொழித்தா யன்றுவழு திக்குமதன் 

செங்கரும்பின் கூனொழியச் செய்யாயோ -அங்கமுறு

157. 

வெப்புநோய் தீர்த்தாயவ் வேந்தனுக்கென் வெவ்விரக 

வெப்புநோய் தீர்க்க விரும்பாயே- தப்பலவே

158. 

சாக்கிய ரிட்ட நஞ்சு தன்னையமு தாக்கினையின் 

றாக்கிய நஞ்சையமு தாக்காயோ - நீக்கரிய

159. 

வெற்தீக்குள் ளே கிடந்தும் வேவாயென் பார்காமச் 

செந்தீச் சுடாதிருக்கச் செய்யாயோ- வந்துகொங்கில்

160. 

அப்பனியால் வாடாதே யார்க்குந் துயரொழித்தாய் 

இப்பனியால் வாடா திரங்காயோ - அப்பரை

பொருள்:

பெருமை பெற்ற தமிழ்மொழியே !நீ எனக்குத் துணையாயிருப்பதனால் நான் இதுவரை உயிரோ டிருந்தேன், இல்லை யெனில் மாய்ந்திருப்பேன், தேவர்கள் உண்ணும் உணவாகிய புதிய அமுதத்தைத் தந்தாலும் அதனையும் விரும்பேன். காம மயக்கத்தால் வருந்தினேன். போர்வெல்லும் யானையுண்ட விளங்கனிபோன்றேன். காம மாகிய மலையையொத்த யானை தின்ற கரும்புபோலவும் ஆயினேன்.நல்ல அவரைக் கொடிபடர்ந்த யாவரும் தேடு நிழலில் இருப்பவர் மனம்போல வாடினேன். கொடிய பனியால் வாடிய செந்தாமரை மலரைப் போன்றேன். ஓடத்தின் மேலேறிக் கொள்ளம் பூதூரில் வெள்ளப் பெருக் கைக் கடந்து சென்றாய் நீ, என்து காமவெள்ளத்தினின்றும் என்னைக் கடத்திவிடவேண்டுமன்றோ ? நீ போ என்று மாறுபட்ட சமணர்களை வலியக் கழுவேறும்படி செய்தாய், என்னைச் சினந்து வரும் காமனையும் கழுவேற்ற மாட் டாயோ? செய்வை திருநீற்றைப் பூசியே ஆங்குப் பாண்டிய னது அருமையான முதுகின் வளைவைத் தொலைத்தாய் முற்காலத்தில்; இந்தாள் மன்மதன் வளைத்த செய்ய கரும்பு வில்லின் வளைவை நீக்கமாட்டாயோ? அப் பாண்டியனுக்கு உடம்பில் உற்ற வெப்பு நோயை நீக்கினை,இந்நாள் என் கொடிய காமத்தால் உண்டாகிய வெப்பு நோயை நீக்கக் கருதாயோ? நீ செய்தால் இவையெல்லாம் பிழையல்ல. சமணர் தந்த நஞ்சினை யமுதமாக்கினை, இன்று எனக்கு ஆக்கிப் படைக்கும் நஞ்சினை யமுதமாகச் செய்ய மாட் டாயோ? ஒருவராலும் நீக்கமுடியாத கொடிய தீயினுட் கிடந்தும் வெந்துபோகாமல் உய்ந்திருந்தனையென்று சொல் வார் அறிஞர். என்னைக் காமமாகிய கொடிய தீயானது சுடாதிருக்குமாறு செய்ய மாட்டாயோ? கொங்கு நாட்டில் வந்து அந்தப் பனியால் வாடாமல் அங்குள்ளவர் துன் பத்தை நீக்கினை,இப் பனியால் நான் வாடாமற் செய்ய நீ மனமிரங்க மாட்டாயோ?

- மதுரை சொக்கநாதர்